Σε αυτό το μάθημα ο σπουδαστής θα έχει τη δυνατότητα να έρθει σε επαφή με σύγχρονα θεατρικά κείμενα που θα μελετηθούν μέσα από το πρίσμα της ψυχαναλυτικής διάθεσης  και του χτισίματος ενός ρόλου από τις ρίζες του. Στη ρίζα βρίσκεται η απαρχή όλου του σύμπαντος του εκάστοτε ρόλου. Έτσι, θα σκάψουμε τόσο βαθιά όσο χρειάζεται για να ξεριζώσουμε κάθε στοιχείο και να το κάνουμε δικό μας.

Μέσα από την έρευνα και την ενασχόληση μας με τα σπουδαία κλασικά θεατρικά έργα και τους μοναδικούς εκπροσώπους τους (Σαίξπηρ, Μολιέρο, Μαριβώ, Γκολντόνι, Τσέχωφ, Ίψεν, Μπρεχτ, Λόρκα, Ιονέσκο, Ουίλιαμς κ.α) θα επιχειρήσουμε ένα ταξίδι στο χρόνο. Με “όχημα” τους ήρωες και μέσα από το ύφος, τις ανάγκες και τις ιδιαιτερότητες των ρόλων, θα προσπαθήσουμε να ανακαλύψουμε την ατμόσφαιρα και τα χαρακτηριστικά της εκάστοτε εποχής και του κάθε συγγραφέα. Θα διεισδύσουμε σε όλες εκείνες τις διαχρονικές αναφορές και λεπτομέρειες, για να αναγνωρίσουμε επι της ουσίας, αυτά που αγγίζουν απολύτως το “παικτικό” μας (και όχι μόνο) “ΣΗΜΕΡΑ” !

Είναι μια μέθοδος άσκησης, εκπαίδευσης, προετοιμασίας του ηθοποιού και σύνθεσης του ρόλου,  με κινητήρια ενέργεια και καταλύτη την χρήση της Μουσικής.  Πρόκειται για μία αυτόνομη και ολιστική μέθοδο, η οποία οδηγεί τον ηθοποιό σε μια οργανική δημιουργία και παρουσία, πλουτίζει τα εκφραστικά του μέσα και τον βοηθά να αποκτά με ψυχοτεχνική και όχι ψυχολογική διαδικασία, τις ψυχοσωματικές καταστάσεις και την συναισθηματική ετοιμότητα που απαιτούνται για την δράση του ως ηθοποιός και να συνθέσει ένα καλλιτεχνικό αποτέλεσμα ξεχωριστό σε κάθε του ρόλο.

Η δημιουργία της MUSA είναι αποτέλεσμα μακροχρόνιας έρευνας στο εργαστήριο της πρόβας, της εκπαίδευσης και της προετοιμασίας των ηθοποιών για έναν μονόλογο, έναν αυτοσχεδιασμό, μια σκηνή ή για μία παράσταση.

Στην διαδικασία μιας κιν/μενης αφήγησης, έχουμε 4 βασικά στάδια. Μια μικρή αλυσίδα με 4 κρίκους  …Σενάριο, προεργασία, γύρισμα, μοντάζ – post …. Είναι λοιπόν σημαντικό και θα εμβαθύνουμε στην σχέση του ηθοποιού με τα διαφορετικά αυτά στάδια.  Πως προσεγγίζει ο ηθοποιός τους 4 αυτούς κρίκους ώστε να «βρει» και να «δει» τον χαρακτήρα για να ανθίσει η αλήθεια του ρόλου. Ακόμα είναι σημαντικό και θα «παίξουμε» με τις διαφορές της κινηματογραφικής και της θεατρικής ερμηνείας. Τις λεπτομέρειες, τις απαιτήσεις και τις ανάγκες τους.

Η εμπλοκή της παιδικής ηλικίας στο «θεατρικό γίγνεσθαι» υπήρξε καταρχήν θεματολογική (θέατρο για παιδιά)  ήταν αποτέλεσμα μιας προσαρμογής όλων των μεταβλητών του με την πάροδο του χρόνου. Αποδεικνύεται λοιπόν, ότι η δραματοποίηση και η θεατρική πράξη είναι πολύ προσφιλείς ως και αναγκαίες στις πρώτες ηλικίες. Οπότε μόλις αντιληφθούμε το πόσο προωθεί το παιδικό θέατρο την ολοκλήρωση της προσωπικότητας του παιδιού και επομένως ποιο είναι το μέτρο της αναγκαιότητάς του στη διαμόρφωση του παιδικού χαρακτήρα, τότε θα κατανοήσουμε το πώς πρέπει να είναι ο κύριος άξονας της υποκριτικής μας προσέγγισης ώστε να πετύχουμε τον στόχο μας.

Χαλάρωση και αναπνοή, θα μάθουμε πώς να χρησιμοποιούμε την «ολόκληρη φωνή» μας, να αναπτύσσουμε την εκφραστικότητα, τη δύναμη και τη λεπτότητα της. Θα μελετήσουμε στίχους, κλασικά κείμενα και θα εργαστούμε πάνω σε μία σειρά τόνων και διαλέκτων. Έπειτα θα βρούμε τη μουσικότητα της και θα την συναντάμε σε διάφορα μουσικά μονοπάτια και τραγούδια. Εξάλλου, όποιος μπορεί να μιλήσει μπορεί να μάθει και να τραγουδάει – κάτι που είναι απαραίτητο για την εκπαίδευση του ηθοποιού και εξαιρετικά ψυχαγωγικό.

Ο χορός γενικά είναι μια αμιγώς επικοινωνιακή τέχνη, με εφήμερη φύση, η οποία προϋποθέτει την τριαδική σχέση μεταξύ του δημιουργού που συνθέτει, του χορευτή και του κοινού (Gulraud, 1975). Οι παραδοσιακοί χοροί δε, εκτός του ότι μας μυούν στην παράδοση της εκάστοτε περιοχής που μελετάμε , αλλά διαθέτουν μία πολυρυθμία που επικουρεί στην ευκολότερη κατανόηση αρχαίων τραγωδιών και εν γένει των ρυθμικών κειμένων.